Over-lijden
Het is nu ruim anderhalf jaar geleden dat mijn vader kwam te overlijden. Dat woord, ‘over-lijden’, past echt heel erg bij de situatie van mijn vader. Hij ging letterlijk voorbij het lijden. De aardse jas die hij droeg was zwaar. Na bijna 68 jaar trok hij in 2023 die jas uit. Hij werd verlost van de zwaarte. Wat een verlichting.
Tijdens zijn ziekteproces heeft hij een aantal keren aangegeven nog niet klaar te zijn hier. Dat hij graag nog wat langer was gebleven en niet begreep waarom hij nu al moest vertrekken. En richting het einde zei hij dat het goed was. Dat hij ernaar uitkeek over te gaan. Hij had zelfs al over het randje mogen kijken waar hij naar toe zou gaan. Hoe mooi💜 Hij omschreef het zo liefdevol en vol enthousiasme. We hebben er hele bijzondere gesprekken over gevoerd. Ik voel nog de berusting die het me gaf. Zijn angst was weg.
Natuurlijk, ik mis hem. Vooral zijn stem, zijn lieve woorden, zijn grapjes, zijn handen en zijn muziek. Ik mis de momenten dat ik hem belde om te vragen of hij iets wilde fixen in huis of voor de kinderen. Ik mis zijn bezoekjes waarbij hij altijd bloemen en wat lekkers voor ons meebracht. En mij bij zowel binnenkomst als bij vertrek plat knuffelde. Dat laatste mis ik zo intens.
En toch ben ik ook blij. Blij voor mijn vader dat hij voorbij het lijden is. Ik weet dat dat zo is want dat heeft hij me zelf verteld. Ik kan namelijk met hem communiceren. Hij liet me vorig jaar weten dat hij vrijheid ervaart en kan bewegen waar en wanneer hij maar wil. Dat ik het kan vergelijken met een heel strand voor mij alleen en daar overheen dans en ren met de zon en de wind. Intens geluk en vrijheid voelen. Het strand is voor mij altijd een plek waar ik me vrij voel. Dat weet mijn vader. Zo mooi dat hij dat dan als voorbeeld geeft zodat ik me goed kan voorstellen hoe hij het ervaart. En vorige week liet hij me tijdens een spirit week waar ik aan deelnam nog weten, dat hij wat ik doe nooit zelf gedaan zou hebben. Maar het super vindt dat ik dat wel zo aanpak. Haha, zo herkenbaar ook in zijn aardse leven. Mijn vader bleef liever op de achtergrond ondanks al zijn talenten. Hij voelde druk en kon er niet mee omgaan als de aandacht op hem gericht was. Ik snap dus heel goed dat hij nooit het podium zou pakken. Grappig dat hij dat zo benoemde.
Het stervensproces van mijn vader heeft mij zo ontzettend veel gebracht. Tijdens de periode dat hij nog bij ons was maar ook zeker de periode erna. En nog steeds leer ik veel van hem en de hele situatie. Hij heeft me kennis laten maken met het thema ‘dood’. In de breedste zin van het woord. En dat thema verrijkt mijn leven. Ruim 10 jaar geleden werd er ooit tegen mij gezegd; “ik zie jou nog wel iets met rouwbegeleiding gaan doen”. Toen dacht ik; waar haalt ze dat nou zo vandaan? Ik en rouw? Stom! Nu dus zoveel jaren later gebruik ik mijn mediumschap in mijn praktijk én werk ik als vrijwilliger in een hospice. Dus……het tij kan keren. Hoe mooi kan het leven zijn. Vanuit liefde, vertrouwen en afstemming.
Femke